4 نوع برنامه ریزی شهری:
1. برنامه ریزی استراتژیک شهری
برنامه ریزی استراتژیک شهری بر تعیین اهداف سطح بالا و تعیین مناطق رشد مطلوب برای یک شهر یا منطقه شهری متمرکز است. نتیجه فرآیند برنامه ریزی یک برنامه استراتژیک است که به آن برنامه توسعه، استراتژی اصلی یا برنامه جامع نیز می گویند. اهداف برنامه راهبردی ممکن است شامل تسهیل حمل و نقل در سراسر شهر، ایجاد فضاهای اجتماعی بیشتر، بهبود کیفیت زندگی شهروندان، یا تشویق مردم به بازدید یا نقل مکان به شهر باشد.آموزش و یادگیری
این به طور کلی بالاترین سطح فرآیند برنامه ریزی است و سایر اجزای برنامه ریزی معمولاً در این نوع برنامه ریزی قرار می گیرند.
2. برنامه ریزی کاربری اراضی
برنامه‌ریزی کاربری زمین عمدتاً به قانون‌گذاری و سیاست، اتخاذ ابزارهای برنامه‌ریزی مانند قوانین دولتی، مقررات، قوانین، کدها و سیاست‌ها برای تأثیرگذاری بر کاربری زمین مربوط می‌شود.
در سطح وسیعی، این ابزارهای برنامه ریزی با نوع، مکان و مقدار زمین مورد نیاز برای انجام وظایف مختلف شهر سروکار دارند. آنها همچنین به منطقه بندی یا رزرو زمین برای اهداف خاصی مانند:
- مسکونی ، برای ساختمان‌هایی مانند خانه‌های آپارتمانی، خانه‌های تک‌خانواری، و کاندومینیوم
- تجاری ، برای ساختمان هایی مانند مغازه های خرده فروشی و ساختمان های اداری
- صنعتی ، برای سازه هایی مانند کارخانه های تولیدی و انبارها
- شهرداری ، برای سازه هایی مانند ایستگاه های پلیس و دادگاه ها
مانند انواع بعدی برنامه ریزی شهری، مشاوره با جامعه و ذینفعان مربوطه بخش مهمی از برنامه ریزی کاربری زمین برای اطمینان از شفافیت، و گنجاندن طیف گسترده ای از منافع در برنامه کلی است. اگر برنامه استراتژیک خود را به خوبی ابلاغ کنید، برنامه ریزی حمل و نقل، تجاری و صنعتی باید مستقیماً در برنامه های شما جریان یابد.
4. احیای شهری
بر خلاف برنامه ریزی جامع، احیای شهری بر بهبود مناطقی متمرکز است که در حالت افول هستند. تعریف دقیق منطقه در حال کاهش از شهری به شهر دیگر متفاوت خواهد بود - برای مثال، مناطقی که دارای تعداد نگران کننده ای از مشاغل شکست خورده هستند یا رشد جمعیت راکد یا رو به کاهش دارند. تاکتیک‌های بهبودی که رهبران شهر برای احیا استفاده می‌کنند به علت اصلی کاهش بستگی دارد و ممکن است شامل مواردی مانند تعمیر جاده‌ها، توسعه زیرساخت‌ها، پاک‌سازی آلودگی و افزودن به پارک‌ها و سایر فضاهای عمومی و غیره باشد.آخرین اخبار
تعامل جامعه به ویژه با این مفهوم برنامه ریزی شهری مهم است، زیرا ساکنان محلی و صاحبان مشاغل اغلب بینش هایی دارند که می تواند به اطلاع رسانی و تنظیم تلاش های برنامه ریزی کمک کند. ممکن است لازم باشد کاربری زمین را (به مفهوم شماره 2 مراجعه کنید) از صنعتی به مسکونی تغییر دهید تا آپارتمان های زیر شیروانی مورد نظر خود را بدست آورید، یا ممکن است نیاز به برنامه ریزی محیطی داشته باشید (به مفهوم شماره 6 مراجعه کنید) تا هرگونه آشفتگی از موارد کاربری قبلی را پاک کنید.
4 نوع برنامه ریزی شهری:
1. برنامه ریزی استراتژیک شهری
برنامه ریزی استراتژیک شهری بر تعیین اهداف سطح بالا و تعیین مناطق رشد مطلوب برای یک شهر یا منطقه شهری متمرکز است. نتیجه فرآیند برنامه ریزی یک برنامه استراتژیک است که به آن برنامه توسعه، استراتژی اصلی یا برنامه جامع نیز می گویند. اهداف برنامه راهبردی ممکن است شامل تسهیل حمل و نقل در سراسر شهر، ایجاد فضاهای اجتماعی بیشتر، بهبود کیفیت زندگی شهروندان، یا تشویق مردم به بازدید یا نقل مکان به شهر باشد.آموزش و یادگیری
این به طور کلی بالاترین سطح فرآیند برنامه ریزی است و سایر اجزای برنامه ریزی معمولاً در این نوع برنامه ریزی قرار می گیرند.
2. برنامه ریزی کاربری اراضی
برنامه‌ریزی کاربری زمین عمدتاً به قانون‌گذاری و سیاست، اتخاذ ابزارهای برنامه‌ریزی مانند قوانین دولتی، مقررات، قوانین، کدها و سیاست‌ها برای تأثیرگذاری بر کاربری زمین مربوط می‌شود.
در سطح وسیعی، این ابزارهای برنامه ریزی با نوع، مکان و مقدار زمین مورد نیاز برای انجام وظایف مختلف شهر سروکار دارند. آنها همچنین به منطقه بندی یا رزرو زمین برای اهداف خاصی مانند:
- مسکونی ، برای ساختمان‌هایی مانند خانه‌های آپارتمانی، خانه‌های تک‌خانواری، و کاندومینیوم
- تجاری ، برای ساختمان هایی مانند مغازه های خرده فروشی و ساختمان های اداری
- صنعتی ، برای سازه هایی مانند کارخانه های تولیدی و انبارها
- شهرداری ، برای سازه هایی مانند ایستگاه های پلیس و دادگاه ها
مانند انواع بعدی برنامه ریزی شهری، مشاوره با جامعه و ذینفعان مربوطه بخش مهمی از برنامه ریزی کاربری زمین برای اطمینان از شفافیت، و گنجاندن طیف گسترده ای از منافع در برنامه کلی است. اگر برنامه استراتژیک خود را به خوبی ابلاغ کنید، برنامه ریزی حمل و نقل، تجاری و صنعتی باید مستقیماً در برنامه های شما جریان یابد.
4. احیای شهری
بر خلاف برنامه ریزی جامع، احیای شهری بر بهبود مناطقی متمرکز است که در حالت افول هستند. تعریف دقیق منطقه در حال کاهش از شهری به شهر دیگر متفاوت خواهد بود - برای مثال، مناطقی که دارای تعداد نگران کننده ای از مشاغل شکست خورده هستند یا رشد جمعیت راکد یا رو به کاهش دارند. تاکتیک‌های بهبودی که رهبران شهر برای احیا استفاده می‌کنند به علت اصلی کاهش بستگی دارد و ممکن است شامل مواردی مانند تعمیر جاده‌ها، توسعه زیرساخت‌ها، پاک‌سازی آلودگی و افزودن به پارک‌ها و سایر فضاهای عمومی و غیره باشد.آخرین اخبار
تعامل جامعه به ویژه با این مفهوم برنامه ریزی شهری مهم است، زیرا ساکنان محلی و صاحبان مشاغل اغلب بینش هایی دارند که می تواند به اطلاع رسانی و تنظیم تلاش های برنامه ریزی کمک کند. ممکن است لازم باشد کاربری زمین را (به مفهوم شماره 2 مراجعه کنید) از صنعتی به مسکونی تغییر دهید تا آپارتمان های زیر شیروانی مورد نظر خود را بدست آورید، یا ممکن است نیاز به برنامه ریزی محیطی داشته باشید (به مفهوم شماره 6 مراجعه کنید) تا هرگونه آشفتگی از موارد کاربری قبلی را پاک کنید.
وسایل موسیقی